Haller News

მუშა მეხსიერება არის მოცემულ მომენტში (დროებით) მოქმედი სისტემა რომელიც რამდენიმე კომპონენტისგან შედგება და რომლის ფუნქციაც არის ინფორმაციის მიჭებისთანავე ამ ინფორმაციის შეჩერება და ამოცანის შესაბამისად მისი გადამუშავება. მუშა მეხსიერების საშუალებით ხდბა ინფორმაციის სწრაფი გადამუშავება მოსმენილის სხვა სიტყვებით გადაცემა, რაიმე რთული აზრობრივი ამოცანის გადაწყვეტისას საჭირო ინფრომაციის ხანგრძლივი მეხსიერებიდან ამოტანა და დროებით ცნობიერებაში შეჩერება. მუშა მეხსიერების, ისევე როგორც ხანმოკლე მეხსიერების სხვა ფორმების განხორციელების პირობებია ერთხელობრივი აღქმა და დაუყონებლივი აღდგენა, მაგრამ სენსორული რეგისტრისგან და უშუალო მესიერებისგან იგი მთელი რიგი ნიშნებით განსხვავდება: 1.        მასალის აღდგენა თავისუფალი წესით ხდება, იგი არ არის შეზღუდული თანამიმდევრობის დაცვის სიზუსტით. 2.        მასალის დამახსოვრების გადამუშავების პროცესში სუბიექტის ჩართვა და პროცესის მართვა შესაძლებელია.   თუ დიდი ხნის განმავლობაში ითვ...

„დღის და ღამის მიჯნაზე საყვირებმა დაიღმუვლეს. ისინი სხვა ქვეყნად წასვლას იტყობინებოდნენ, რომელსაც ჩემთვის ახლა არავითარი მნიშვნელობა არა აქვს. ალბერ კამიუ, "უცხო". აი ის დღეც დადგა. ვერაფერს  ვაკეთებ.  ეს ის პერიოდია როცა უბრალოდ გინდა რომ დამთავრდეს, საბოლოოდ დამთავრდეს ჩარჩოები, დედლაინები, გამოცდები სხვადასხვა ფრონტზე, სხვების მიერ თვალთვალი და დაუმთავრებელი მოლოდინები შენს მიმართ. არადა გესმის გარშემო როგორ ინგრევა ყველაფერი და ნგრევას ნებდები. ქარია. რას იცავდი სიცოცხლის ფასად ამდენი ხანის განმავლობაში? უშედეგობა ბოლოს გიღებს. ყველაფერი მაშინ დაიწყო როცა უარი თქვი პროტესტის ჩვეული ფორმით გამოხატვაზე, გრძნობები უარყავი და აზროვნების სფეროში ეცადე გეცხოვრა. არადა ხვდები რომ ეს ყველაფერი შინაგანია, ინტრაა და ამავე დროს ყოვლისმომცველი. - შენი პრობლემა ყოველთვის ის იყო, რომ გამარჯვებას სათანადო ყურადღებას არასდროს უთმობდი. -მოკეტე! - უმეროებ საკუთარ თავს. -შენ ყოველთვის მათ აფასებდი ვინც ბოლომდე იბრძოლა და დამარცხდა. -მოკეტე! უაზრობა დიდი ხანია დაწყებულია. ...

ტ- ჯგუფები მათ ვისაც არ მიუღით ტ ჯგუფში მონაწილეობა, აღელვება და კამათი, რომელსაც იწვევს ამ ჯგუფში მოძრაობა, შესაძლებელია მოეჩვენოს უცნაურ ამოცანად. ჯგუფის წევრები, თავისი შეგრძნებების შესახებ კითხვაზე პასუხობენ დაახლოებით ასე: „ჯგუფი ნამდვილად გვაძლევს რეზულტატს, მაგრამ ზუსტად როგორს, ვერ ვხვდები. ეს თავად უნდა ახსნა შენში.“ ტ ჯგუფის კვლევის ისტორია დაიწყო სოციალურმა ფსიქოლოგმა (30იანი წლებში) კურტ ლევინმა. მასზე გავლენა მოახდინა ჯორჯ ზიმელმა, რომელიც საზოგადოებას განიხილავდა, როგორც ურთიერთობის ფუნქციონალურ სისტემას, რომლებიც აერთიანებდა ინდივიდებს. მან შენიშნა, რომ ჯგუფის წევრობის დროს, ყველა ადამიანი, როგორც ლიდერი ასევე ჩვეულებრივი ჯგუფის წევრი, ერთმანეთზე გავლენას ახდენენ. ლევინმა დაიწყო ზიმელის დინამიური კონცეფციების გამოყენება ისე, რომ მასე გადაქონდა ლაბორატორიული მონაცემები გარეთ, ანუ ჩვეულებრივ გარემოში. ლევინი მივიდა მტკიცებულებამდე, რომ პიროვნბის უკეთესობისკენ ცვლა უფრო ეფექტური იყო ჯგუფებში. ის ამტკიცებდა, რომ ადამიანს, თუკი უნდა რომ გამოასწოროს არაადაპტირებული ქცევ...

„სად იყავი, როცა დედამიწას ვაფუძნებდი... როცა გალობდნენ დილის ვარსკვლავები და ყიჟინებდნენ ანგელოზები?" იობი. თავი 38. დღეს ძველ აღთქმას ვკითხულობდი. ბევრი არაფრის გაგების სურვილი არ მქონდა, მაგრამ კითხვისას ვიგრძენი, რომ ღმერთთან შესაძლებელია საერთოდ არ იმეგობრო, აუცილებელიც კია არ იმეგობრო, მაგრამ როგორმე უნდა შეძლო ზღაპრული ცხოვრება აღმოაჩინო საკუთარ თავში. ნებისმიერ შემთხვევაში უნდა იპოვო პასუხი სად იყავი, ვინ ხარ და რატომ ხარ საერთოდ აქ?..... ბევრი ვიფიქრე და მოკლედ მინდა ვთქვა, რომ  ჩემი აზრით, პიროვნული განვითარების და სამყაროს შემეცნების ჩემეული ეტაპები შესაძლებელია განვაზოგადო და ვეცდები (მეცნიერული მეთოდებისგან გვერდის ავლით)  შემოგთავაზოთ ისინი: პირველი ეტაპი გაკვირვებაა, აღმოჩენა იმისი, რომ ვიღაც ძალიან ჭკვიანი ადამიანი არსებობდა, ის ვინც ლამაზად აღწერდა, წინასწარმეტყველებდა და ყვებოდა სხვადასხვა ამბებს, არსებობდა ის, ვისაც შეეძლო ეს ამბავი დაეხატა, გადაეღო კადრებად და ასე შემდეგ... ერთი აღმოჩენა და მისი თანმდევი განცდები იგივე შეგრძნების აღმოცენების სურვლ...

რაღაც ზამთრის დეპრესიის მსგავსი, სევდიანი ახალი წელია. გარეთ ხმაურია. მსოფლიო ხელებაპყრობილი მშვიდობას ნატრობს. ზოგი ცაში ეძებს საშველს,ზოგიერთს უკვე ეშველა და არ უნდა უკვე ნაპოვნი საამური ცხოვრების დათმობა. მოკლედ, მსოფლიო რაღაც ახლისთვის ემზადება. პირადად ჩემთვის ეს უბრალოდ ზამთრის მეორე თვის დასაწისია. ან უბრალოდ მეტი შანსი იმისთვის, რომ სახლში, საყვედურების და უცნაური გამოხევების გარეშე მივიღო ალკოჰოლი. ახლა კონიაკს ვსვამ. ვინ იცის რამდენი ხნი წინ დაიწყო ჩემი ალკოჰოლთან ურთიერთობა. თუმცა წერა გაცილებით ადრე დავიწყე, დაახლოებით 13 წლის ასაკში, მაგრამ ეს დრო საკმარისი აღმოჩნდა იმის შესაფასებლად, რომ წიგნის კითხვა და ღვინის სმა კი არ გავს ერთმანეთს, ალკოჰოლის მიღება და წერა უფრო ემსგავსებიან. იმ ადამიანთა რიცხვს არ მივეკუთვნები ყოველი წლის დასასრულს რაღაც ვრცელი ჩამონათვალი რომ აქვთ განვლილი წლის ამბების, თანაც დადებით და უარყოფით კატეგორიებად დაყოფილი. მერე აჯამებენ, დასკვნა კი ყოველთვის მილოცვის და მომავლის იმედით მთავრდება. ტელევიზორში შეუსვენებლად იცინიან. ეკრანის ყურება მხოლო...