Haller News

ის ერთადერთია... შენთვის იმეორებ. შენი ცხოვრება ერთადერთია, რასაც შეუძლია ეს ყველაფერი დაიტიოს. ახლა არაა საჭირო რითმების ერთმანეთზე გადაბმა და ახალი, უცხო მელოდიის სიღრმეების წვდომა. წერე ის რაც გინდა. წერე არამელოდიურად. წერე ისე რომ შეუძლებელი იყოს აზრის გამოტანა. სადღაც დასაწყისში რომ შეცდი, იმაზე წერე. ან ბედნიერებაზე, ხანდახან რომ გგონია შენი ღიმილისთვის გაჩნდა ყველა. ზოგჯერ კი იბნევი. სიყვარულს რომ ხელს ვერ შეახებ და მაინც შეგიძლია იგრძნო იმაზე წერე. ან სენტიმენტები რომ არ გიყვარს იმაზე. და მაინც რა ლამაზად თენდება აღმოსავლეთში. შენ ის გენატრება. ის შორსაა, ისევე როგორც მკვდრები. ხანდახან მკვდრები მხოლოდ გვამები აირიან, ხანდახან კი აჩრდილები. არ გაბედო იმის ხმამაღლა თქმა რომ ტალღებს შორის ხმელეთი აღმოაჩინე. არც იმაზე იფიქრო რომ უკვდავებას ჩუმად უთანაგრძნობ. სიკვდილს კი მუხლზე დასმულს ეფერები. უცნაურია დაღამება და ვარსკვლავები, - აღიარე, რომ სულ ესაა რაც 23 წლის განმავლობაში ცაზე დაკვირვების შემდეგ შეიტყვე. ბოდიში მოიხადე, რომ მოგბეზრდ...

"იმის ცოდნა, რომ წაგებულ ბრძოლაში ვიბრძვით, ბრძოლისთვის თავის დანებების მიზეზად არ გამოდგება." პოლ ოსტერი, ჯ.მ კუტზე - "აქ და ახლა" წერილები (2008-20110)  ორიგინალური არ ვიქნები თუ ვიტყვი, რომ ფსიქიკური აშლილობა ხშირ შემთხვევაში მაშინ ჩნდება, როდესაც ადამიანი ვერ ახერხებს თავისი პიროვნების სათანადო რეალიზებას. საქმე იმაშია, რომ არსებობენ ავტორები, რომლებიც ამტკიცებენ, რომ არსებობს ე.წ. " ორგანიზმული შეფასებითი პროცესი "(როჯერსი,1902-19870) რაც გულისხმობს ადამიანის (თანდაყოლილ) უნარს თავად განსაზღვროს თვითაქტუალიზაციის გზები.   ამ ყველაფრის მოყოლა იმისთვის მჭირდება, რომ უკეთ გავიგოთ რამდენად საშიშია "იდეალური მეს" ჩამოყალიბება სხვის მიერ, აკრძალვების დაწესება და "რელური მეს" უგულვებელყოფა. ბოლო დროს განვითარებულ მოვლენებში კარგად ვხედავთ იდეის, თუნდაც რელიგიის სახით შექმნილი ავტორიტეტის დამანგრეველ შედეგებს ადამიანთა ქცევაზე. პირადად მე, მოცემულ მოვლენაში  ყველაზე დიდი ტრაგედია იმაში დავინახე  (რა თქმა უნდა უდანაშაულო მსხვერ...

პირველი იმედგაცრუება (სტანდარტული, არატრავმირებული ბავშვობის შემთხვევაში) ალბათ მაშინ ჩნდება, როცა აღმოაჩენ, რომ დიდი ხარ და შესაბამისად დამოუკიდებლად უნდა გააგრძელო ცხოვრება. დამოუკიდებლად ცხოვრება პირველ რიგში გადაწყვეტილებების მიღებას და ამ გადაწყვეტილებების მკაცრ თუ წარმატებულ შედეგზე პასუხისმგებლობის აღებას გულისხმობს. ჩნდება პრობლემებიც. გაუთვალისწინებელი, მოულოდნელი. რას აკეთებ დღეს და რა უნდა გაკეთო ხვალ?...მკაცრი გათვლები თითოეული დღის, წუთის, წამის. დანარჩენი არავის ადარდებს. დანარჩენი უკვე ბავშვობაა. ოცნებებისგან დაცარიელებული ოთახი. ნაცნობების, მეგობრების და ახლობლების მიერ განხორციელებული ათასი აქტივობა, ოღონდ სოციალურ ქსელში. ქუჩაში ისევ პასიურობა, ტანში დაღლილობისგან სისუსტე და ფსიქიკაში მხოლოდ ნაცრისფერი ფერები. ნებისმიერი მცდელობა დღე გააფერადო - ინფანტილიზმია. ხალხი არა, ხალხი არაფერშუაშია, თავად ვერ ვპატიობთ საკუთარ თავს. მერე იწყება სისტემატიზირებული ბოდვები, დევნის მანია. ფროიდის შესახებ გვსმენია, ფსიქოლოგიც ბევრია, თუმცა კულტურა არ არის. უკანასკნ...

"მე ყოველთვის მაკვირვებდა "მშვენიერ ახალ სამყაროში" ოლდოს ჰაქსლის მიერ წინასწარმეტყველების სიზუსტე (...) ოლდოს ჰაქსლი გასული საუკუნის ერთ-ერთი ყველაზე გავლენიანი მოაზროვნეა". მიშელ უელბეკი "ელემენტარული ნაწილაკები"   გადასახლებიდან გამოქცეული ანარქისტი პეტრე კროპოტკინი მდინარე ამურს ღამღამობით ნავით მიუყვებოდა. სიბნელეში მგზავრობისას იმის გასარკვევად, იყო თუ არა ახლომახლო დასახლებული პუნქტი იგი ძაღლივით ყეფდა. ასე ხდება,  სტაბილურობის განცდისთვის და უსაფრთხოების შესანარჩუნებლად ზოგჯერ ადამიანებს ძაღლივით ყეფა გვიწევს. სადღაც გავრბივართ, ზოგიერთები დროსაც უსწრებენ და უცვლელ ფასეულობებს და ღირებულებათა მყარ სისტემას ქმნიან. ჩვენ ვიცით რამ უნდა აღგვაფრთოვანოს - შექსპირმა ჩვენ ვიცით რას გადავცეთ აპლოდისმენტები - გემოვნებიან მუსიკას. ვიცით რა გვანიჭებს ბედნიერებას - ფიქრი სიყვარულზე და ერთგულებაზე. ჩვენ ვიცით, რომ " ყოველი ტანჯვა სასარგებლოა " თუმცა, ადამიანი ამბივალენტურობისკენ მიდრეკილი არსებაა. მას შეუძლია წვიმაში სიარული მოეწო...

   რისკები შევაფასე და მივხვდი, რომ დასვენებაზე და თავისუფალ მომავალზე ოცნება ერთმანეთს არ ეწყობა. შემოვრჩი თბილისს, დროდადრო სიცხე მაწუხებს და ვსევდიანობ, მომავალი აღარ მაკრთობს და სოციუმის ძველებურად მეშინია. კრიმინალური ფსიქოლოგიით დაინტერესებამ გადამიარა, რაღაც ბავშვური გატაცება იყოო ჩემმა უფროსმა მეგობარმა. მეც ლამის დავუჯერე მის სიტყვებს და თავი დავარწმუნე, რომ ყოფიერებით დაუკმაყოფილებლობაა ამგვარი დაინტერესება სიკვდილით, რაღაც სიყალბეებისადმი შეუწყნარებლობა და პროტესტია, სხვა არაფერი. თითქმის ბოლომდე შევეშვი სიკვდილზე ფიქრს, ( სიკვდილზე კი არა მკვლელობებზე, თორემ სიკვდილს ისედაც თითქმის ყოველდღე ვხედავ ) მაგრამ ხელში ჩამივარდა წიგნი, რომელმაც საერთოდ დამავიწყა იდეა, თითქოს კრიმინალური ამბებისადმი ჩემი ინტერესი ბავშვური გატაცებაა.. "ყველაფერი იმით დაიწყო, რომ გუბეს ვერ გადავახტი" - პირველი თავი უიღბლობასთან შეგუებული ადამიანის სიტყვებთ იწყება. პირველი წინადადების წაკითხვისას მეგონა, რომ მთხრობელი იყო მკვლელი, მაგრამ ავტორი ბოლომდე არაფერს ამბობს. კითხვის დროს მდენად გ...

"maladie de siucle" - ასე უწოდა ერიხ ფრომმა ადამიანთა სევდას და დაუძლეველ მოწყენილობას. უცნაურია, როცა ირგვლივ პროგრესია, ცხოვრებასთან დისჰარმონია და უიმედო მოცემულობა კი არ იცვლება.  ყოველთვის მეგონა და ახლაც ამ აზრზე ვარ, რომ ჩვენს დროში მყარი ურთიერთობების დეფიციტის მიზეზი ფლობის სურვილია. ფრომი ამბობდა, რომ  ბედნიერება დასწავლადია, დიდ მუშაობას მოითხოვს საკუთარ თავთან. კაცობრიობა სადღაც შეცდა, როცა მესაკუთრეობა ინსტიქტად აქცია და საკუთარ თავს აუკრძალა გაცემით კმაყოფილება სანაცვლოდ მოგების გარეშე. რა თამა უნდა ამას არავინ აღიარებს, თუმცა საუკუნეებია ეს უცვლელი ფორმულა მართავს დედამიწას. ურთიერთობა ბიზნესი არ არის. ის წყება და მთავრდება, ზოგჯერ ტრაგედიადაც იქცევა, მაგრამ მოგებას მისგან არ უნდა ელოდე. ამ ყველაფრის ცოდნა თითქოს საკმარისზე მეტია ბედნიერად ცხოვრებისთვის, მაგრამ ეს ყველაზე ცოტაა იმასთან შედარებით, რასაც შეუძლია საკუთარ თავთან გაუცხოვების კედელი დაანგრიოს, თანაც ისე, რომ ნგრევის პროცესი დაუვიწყარ მოგონებად აქციოს შენთვის. რთულად წერას ვერაფრით გადავეჩვიე. ვისთვის...

"რაც უფრო უახლოვდებით ჭეშმარიტებას, მით უფრო იზრდება თქვენი მარტოობა. დიდებული შენობაა, თუმცა უკაცრიელი. ცარიელ დარბაზებში დააბიჯებთ, ნაბიჯების ხმა ექოდ გიბრუნდებათ. ჰაერი გამჭვირვალეა და უძრავი; საგნები გაქვავებულებს ჰგვანან. დროდადრო ტირილს იწყებთ, იმდენად ულმობლად წმინდა და თვალისმომჭრელია ის, რასაც ხედავთ. უკან, არცოდნის ნისლში, დაბრუნება გსურთ, მაგრამ გულის სიღრმეში იცით, რომ უკვე გვიანია. განაგრძეთ. ნუ შეგეშინდებათ. ყველაზე ცუდი უკან დაგრჩათ. რა თქმა უნდა, ცხოვრება კიდევ დაგანგრევთ, მაგრამ მასთან აღარაფერი გესაქმებათ. გახსოვდეთ: თქვენ ახლა მარადისობის პირისპირ იმყოფებით." მიშელ უელბეკი I საოცარი გამოგონებაა საცხოვრებელი კორპუსი, გამუდმებით მეზობლების მოძრაობა გესმის. თავიდან ოდნავ ღიზიანდები ამ მოძრავი ხმაურით, მერე ეჩვევი და დროსთან ერთად შენი ემოციები ორმნიშვნელოვანი ხდება. თანდათან გსიამოვნებს იმის შეგრძნება, რომ შენ შეგიძლია მარტოობა მრავალი ადამიანით "აღჭურვილ" დიდ შენობაში. II მერე, საღამოს სახლიდან თუ გამოხვალ და უცნაურ გარეუბნებს დააკვირ...

  ფროიდი ამბობდა, რომ ადამიანს ორი ინსტიქტი წარმართავს - ეროსი და თანატოსი (სიკვდილი და სიცოცხლე) . მისი აზრით აგრესიულობის მიზეზი სიკვდილი ინსტიქტში უნდა ვეძიოთ.   მოგვიანებით, სოციობიოლოგებმა აგრესია ახსნეს ევოლუციური თეორიის პოზიციებიდან და დაასკვნეს, რომ აგრესია ეხმარება ყველა ცოცხალ ორგანიზმს სასურველი მიზნის მიღწევაში.  მეცნიერების ინტერესი აგრესიის მიმართ რა თქმა უნდა ამით არ ამოწურულა, მაგრამ, ჩემი აზრით ეს ორი თეორია საკმარისია "ქართველ თანატოსებზე" საუბრისთვის.   როგორც ჩემმა მრავალმხრივმა დაკვირვებებმა აჩვენა, ჩვენს ქვეყანაში, მოსახლეობის უმრავლესობაში, განსაკუთრებით კი  მდედრობითი სქესის ახალგაზრდებში აგრესია ერთადერთი უალტერნატივო გზაა სასურველი მიზნის მიღწევისთვის. არ ვიცი დამეთანხმებით თუ არა, მაგრამ გოგონა, რომელიც გამუდმებით ცდილობს "დაჩრდილოს", დაჩაგროს, ან უბრალოდ რაიმე გზით გააღიზიანოს სხვა ( ხშირ შემთხვევაში აგრესია აგრესორის ფრუსტრაციის შედეგია და ადრესატი შემთხვევითობის პრინციპითაა შერჩეული) და ამით მიაღწიოს თუნდაც მცირედი ყურადღების მ...

                                                     იუჯ­ი­ნი 1 და­სა­ძი­ნებ­ლად მარ­ტო დარ­ჩა და­რა­ბე­ბით დახ­შულ ოთ­ახ­ში, რო­მელ­შიც სხი­ვი მა­ინც აღ­წევ­და და რა­ფა­ზე, იატ­აკ­ზე გა­და­დი­ო­და; თვი­თონ კი იყო სა­ი­მე­დოდ გა­მო­კე­ტი­ლი სევ­და­ში და მარ­ტო­ო­ბა­ში. თა­ვის ცხოვ­რე­ბას გა­და­ავ­ლო თვა­ლი – უღ­რან ტყეს, და იგრ­ძ­ნო: მუ­დამ სევ­დი­ა­ნი იქ­ნე­ბა ასე გა­მომ­წყ­ვ­დე­უ­ლი მრგვალ, პა­წია თა­ვის­ქა­ლა­ში, დატყ­ვე­ვე­ბუ­ლი მფეთ­ქავ­სა და იდ­უ­მალ გულ­ში; მი­სი ცხოვ­რე­ბა გზად გა­ი­ფენს მარ­ტო­ო­ბით სავ­სე სტრი­ქო­ნებს. და­კარ­გუ­ლია. და იგრ­ძ­ნო, რომ ერთ­მა­ნე­თის­თ­ვის უც­ხო არ­ის მუ­დამ – ორი ად­ა­მი­ა­ნი, რომ ეს ორ­ნი ვე­რა­სო­დეს ვერ ახ­ერ­ხე­ბენ სი­ახ­ლო­ვეს ერთ­მა­ნე­თი­სას; რომ დე­დე­ბის ბნელ სა­შო­ებ­ში ჩა­კე­ტი­ლე­ბი ისე მოვ­დი­ვართ, დე­დის სა­ხეც კი არ გვი­ნა­ხავს; და მი­ვენ­დო­ბით უც­ხო მკლა­ვებს და არ­სე­...

ცნობილი ფრანგი ფოტოგრაფი ჟანლუ სიეფი დაიბადა პარიზში 1933 წელს. მისი, როგორც ფოტოგრაფის კარიერა დაიწყო 1954 წელს.  შემდგომ წლებში ის მუშაობდა ჟურნალ "Elle"-სთვის. ცხოვრობდა და მუშაობდა ნიუ-იორკში (1961-1966). 1966 წლიდან მისი ნამუშევრები ჩნდება იმგვარ ცნობილ გამოცემებში როგორიცაა "Vogue", მისი ფოტოები გამოიფინა მსოფლიოს სხვადასხვა ცნობილ გალერეებში. სიეფის ნამუშევრებში ჩანს ელეგანტურობა და სინატიფე, რომელსაც შეუძლებელია აღელვების გარეშე შეხედო. სიეფმა თავისი სენსუალური გამოსახულებებით გავლენა მოახდინა 50-იანი წლების კინომატოგრაფისტთა "ახალ ტალღაზე". მისი "ფოტო-ეროტიკ-ლექსიკა" შეუძლებელია შეუმჩნეველი დარჩეს ხელოვნებით დაინტერესებული ადამიანისთვის. გთავაზობთ ჟანლუ სიეფის ნამუშევებს

"ყოველი დაბადება კოსმოსიდან მოწყვეტასა და გამიჯვნას, ტანჯვით ხელახლა ქმნადობას ნიშნავს. იმისთვის, რომ კოსმოსში დაბრუნდე, უარი თქვა სავალალო განკერძოებაზე და ღმერთად იქცე, ისე უნდა გააფართოვო საკუთარი სული, რომ მან ხელახლა ჩაიტიოს მთელი სამყარო" ჰერმან ჰესე    თბილ კლიმატში ცხოვრება ბევრად მოსახერხებელია. დადიხარ ჰაეროვნად ჩაცმული და თუ ძალიან მოინდომებ, შეუმჩნეველი დარჩები ბევრისთვის. თუმცა, ალბათ მჭიდროდ დასახლებულ, პატარა ქალაქში ძნელია გულუბრყვილოდ გჯეროდეს უჩინმაჩინის არსებობა. მოკლედ, იმის თქმა მინდა, რომ არავინ გაცდის გაბრუებულმა იქექო ქვეცნობიერში, როცა ქალაქი  მორიგი ტკივილებით და ტრაგიკული თავგადასავლებით დატვირთულ  ახალ დღეს იწყებს, მორიგი დღის განაცრისფრებისთვის ემზადება.      არადა ლამაზად თენდება ამ ქვეყანაში. მაგრამ როგორც სახლის კარს ვაღებ და ნაბიჯს ვდგამ, ისეთი გრძნობა მეუფლება თითქოს ლარს ფონ ტრიერის ფილმში ვარ და "მელანქოლია" მეჯახება, ვიცი რომ ვერ გავიქცევი, აღსასრულია ყველგან. პირველი აზრი, რომელიც თავში მომდის დამღლელ...

 სექსი - სიტყვა, რომელიც თანაბრად საინტერესოა ყველასთვის. ამ თემაზე საუბრობენ, კამათობენ, შეისწავლიან, უფრთხიან, ზოგიერთნი ოცნებობენ. :)  ქალი და მამაკაცი, გენდერი - არანაკლებ აქტუალური თემები, მეტად საჭირო განხილვებით. მეცნიერულად ეს თემა ფროიდმა და იუნგმა ამოწურეს, თუმცა, ჩემი აზრით, არანაკლებ მნიშვნელოვანია დავინტერესდეთ სხვადასხვა ცივილიზაციაში ზემოთხსენებული საკითხების არსებობით და მათი იმანენტური შეფასებით.  ეს არის საკითხები, რომლებიც ფაქტობრივად სრულ წარმოდგენას გვიქმნის ცივილიზაციაში პიროვნული და საზოგადოებრივი შეგნების ფორმის და ყოფაქცევის ნორმათა შესახებ და გვიადვილებს მოცემულ საკითხთან დაკავშრებით უკვე დღეს შექმნილი პრობლემების იდენტიფიცირებას. დავიწყოთ ინდური ცივილიზაციით. ) ინდუიზმში სექსთან დამოკდებულება სრული თავდავიწყებიდან ასკეტურ უარყოფამდე მონაცვლეობდა. ამასთან ასკეტიზმი და ვნება აღიქმებოდა არა ურთიერთსაწინააღმდეგოდ, არამედ - ენერგიის ფორმებად. ინდოელთა ღმერთების სექსუალური ცხოვრება, თუკი საკითხს ისტორიულად შევაფასებთ, საკმაოდ უცნაურად გამოიყურება...

  აღშფოთება (გაბრაზება) ნორმალური, ჯანსაღი ადამიანის რეაქციაა, მაგრამ როდესაც ის კონტროლს აღარ  ექვემდებარება და ხდება უმართავი, მაშინ შეუძლია დიდი პრობლემები შეუქმნას ადამიანს. უკონტროლო ბრაზი ქმნის პრობლემას პირად და სოციალურ ურთიერთობებში, ხელს გვიშლის თვითრეალიზაციაში და ცხოვრებას მეტად არაპროგნოზირებადს ხდის.   ფსიქოლოგები ბრაზს შემდეგნაირად განმარტავენ - ეს არის ემოციური მდგომარეობა, რომელიც ვარირებს მსუბუქ გაღიზიანებასა და მძაფრ აღშფოთებას შორის. ფსიქოლოგიის დოქტორი ჩარლზ სპლბერგერი (1927-2013 ),  რომელიც წლების განმავლობაში იკვლევდა შფოთვას ამბობს, რომ გაღიზიანებას თან ახლავს ბიოლოგიური და ფსიქოლოგიური ცვლილებები. როდესაც თქვენ გაბრაზებული ხართ თქვენი გულიცემა ხშირდება, წნევა იწევს და ა.შ. გაბრაზება შესაძლებელია გამოწვეული იყოს როგორც შინაგანი ასევე გარე მოვლენებით. თქვენ შეიძლება გაბრაზდეთ კონკრეტულ პრზე (თანამშრომელი, უფროსი) ან რომელიმე ცხოვრებისეულ მოვლენაზე (საცობი, ფრენის გადადება).  თქვენი გაბრაზება ასევე შეიძლება გამოწვეული იყოს ტრამვული მოგონებ...

დროებით შეზღუდულია!

(ფროიდი და ბრეიერი)    ეს არის შესავალი თავი „ წინასწარი კომუნიკაციისა “, რომელიც 1893 წელს გამოიცა . აქ ავტორები აღწერენ კლინიკურ პროცედურებში მიღწეულ წარმატებებს და აყენებენ წინასწარ ჰიპოთეზებს . ისინი ამბობენ , რომ შემთხვევითმა დაკვირვებამ დაანახა მათ ისტერიული სიმპტომების მიზეზი , უფრო სწორედ კი ის მოვლენები , რომლებსაც  ადგილი ჰქონდათ რამდენიმე წლით ადრე და რამაც მოახდინა პირველი  ინცინდენტის პროვოცირება . უბრალო კლინიკური გამოკვლევა არასაკმარისია იმისათვის , რომ სიმპტომის წარმომავლობა დადგინდეს , რადგან პაციენტს უბრალოდ არ ახსოვს მის შესახებ . უმეტესად , საჭიროა პაციენტი ჰიპნოტურ მდგომარეობაში შევიყვანოთ , რათა მას გაუღვივდეს ის მოგონებები , რომლის დროსაც პირველად გამოუვლინდა სიმპტომები : „ როდესაც ეს მოხდება , შესაძლებელი ხდება დამაჯერებელი და მკვეთრი კავშირის დემონსტრირება “ ( ფროიდი და ბრეიერი 1895). ძალიან ხშირად , ბავშვობაში მომხდარი მოვლენა ახდენს მეტ ‐ ნაკლებად ძლიე...